Kompleksowe leczenie bulimii – zaburzenia odżywiania najczęściej dotykają kobiety. Jednym z najpowszechniejszych zaburzeń tego typu jest bulimia, zwana inaczej żarłocznością psychiczną. Jest to zaburzenie przyjmowania posiłków polegające na kompulsywnym jedzeniu krótkim odcinku czasu, po którym następuje zachowanie kompensacyjne – zwracanie przyjętego pokarmu, bądź stosowanie surowej diety graniczącej z głodówką. Takie postępowanie wyniszcza organizm, ale bardzo często bywa niezauważona przez rodzinę i przyjaciół chorej osoby.
Chorobliwe obżarstwo
Lekarze określają bulimię jako chorobliwe obżarstwo lub żarłoczność psychiczna. Oba określenia podkreślają charakter bulimii. Leczenie tych zaburzeń jest długotrwałe, opiera się głównie na psychoterapii https://psychoterapeuta-gdynia.pl/psychoterapia-mlodziezy/. Bulimia jest niebezpieczna, przeżywana najczęściej w samotności.
Charakterystyczne cechy bulimii
Bulimia polega na łapczywym objadaniu się aż do uczucia osłabienia, a następnie pozbywania się nadmiernej ilości pokarmu poprzez wymioty, leki przeczyszczające lub drakońskie diety, niemalże głodówki. Stosowanie tak drastycznych metod prowadzi do bardzo poważnych zaburzeń zdrowia fizycznego i psychicznego. Nieleczona bulimia może kończyć się śmiercią na skutek zaburzeń w układzie sercowo-naczyniowym lub rozległych infekcji. Bulimicy nieraz decydują się na próby samobójcze. Leczenie bulimii powinno zacząć się w momencie, kiedy chora osoba uświadomi sobie, że jej zaburzenia odżywiania są bardzo poważną sprawą.
Przyczyny bulimii
Zanim rozpocznie się leczenie bulimii, należy poznać przyczyny wystąpienia zaburzenia u pacjentki/pacjenta. Do najczęstszych przyczyn żarłoczności psychicznej należą: śmierć bliskiej osoby i niemożność pogodzenia się z faktem odejścia kogoś, kto był ważny w życiu bulimika, ciężka choroba w rodzinie, rozwód, niepowodzenia rodzinne lub zawodowe, zakończenie związku, długotrwały stres. Grupą, która często popada w bulimię, są nastolatki. W tym przypadku przyczyną bulimii jest nadopiekuńczość rodziców, chęć decydowania o swoim życiu, nieudane próby usamodzielnienia się, brak zainteresowania i uczuć ze strony rodziców, nadmierne wymagania stawiane przez rodziców, rygorystyczne metody wychowawcze, które wzbudzają w młodym człowieku lęk i powodują niską samoocenę. Nastolatek wychowany przez nadopiekuńczych i surowych rodziców dochodzi do wniosku, że musi dążyć do perfekcji, bo inaczej nie będzie akceptowany przez rodzinę.
Kim są bulimicy?
Bulimikami są najczęściej młode kobiety, które są ambitne, przebojowe, dążą do wielkich osiągnięć i perfekcjonizmu. To osoby zgrabne, zadbane, pewne siebie. Jednak za parawanem tej powierzchowności skrywa się wewnętrzny dramat tych kobiet, które wątpią w siebie, w swoje możliwości i osiągnięcia. Żyją w ciągłym lęku, mają poczucie wartości, czują się samotne. Płacą za zawodowy i wizerunkowy sukces bardzo dużą cenę – osamotnienie. Mają świadomość, że ich życie składa się, jakby z dwóch warstw: zewnętrznego (przebojowego, pełnego sukcesów) i wewnętrznego (poczucia osamotnienia i ciągłego lęku). Sytuacja rodzi w nich frustrację i nerwicę. Dlatego popadają w różnorodne uzależnienia, podejmują ryzykowne zachowania, nieprzemyślane decyzje i często zmieniają plany życiowe oraz w nałogi. Takie osoby próbują zajadać swoje problemy, co prowadzi do bulimii. W ich przypadku leczenie bulimii musi iść w parze z terapią innych uzależnień. Bulimicy zdarzają się we wszystkich grupach społecznych, zawodowych i wiekowych. Leczenie bulimii jest długotrwałe, wymaga wielkiej odwagi i cierpliwości oraz umiejętności przezwyciężania kryzysu.
Atak bulimii
Osoba cierpiąca na bulimię ma do kilkunastu ataków wielkiego apetytu. W międzyczasie stara się utrzymywać racjonalną dietę. Uczta bulimiczna składa się z wysoko kalorycznych produktów pochłanianych w nadmiernych ilościach. Później następują wyrzuty sumienia, poczucie winy i osoba chora prowokuje wymioty lub sięga po środki przeczyszczające i moczopędne. Powyższe zachowanie nie pozostaje bez wpływu na zdrowie. Śluzówka jamy ustnej narażona jest na podrażnienie, szkliwo zębów zostaje uszkodzone od działania kwasu żołądkowego. Kolejnymi następstwami bulimii są: zaburzenia cyklu miesiączkowego, bóle brzucha, wzdęcia, mdłości i zawroty głowy. Leczenie bulimii uwzględnia także likwidowanie jej skutków fizycznych. Niektórzy ukrywają swoją przypadłość, objadają się ukradkiem, inni biegają po restauracjach i barach szybkiej obsługi. Jedzą szybko, pozostawiają po sobie spory bałagan i raczej nie są szczególnie lubianymi klientami. Napady żarłoczności przychodzą nagle, niespodziewanie o każdej porze dnia i nocy. Rodzaj żywności nie ma większego znaczenia. Zjadają wszystko, co mają pod ręką.
Bulimia, podobnie jak anoreksja, wyniszcza organizm i psychikę. Ma znaczne skutki dla domowego budżetu osoby chorej. Im szybciej podejmie się leczenia bulimii, tym lepiej, ponieważ może uda się uniknąć poważnych skutków zdrowotnych i psychicznych. Terapia bulimii musi być kompleksowa i obejmować także leczenie ewentualnych uzależnień.
| Psychoterapia Gdynia – Barbara Wota |
| Hugo Kołłątaja 12B |
| 81-332 Gdynia |
| +48 532 361 880 |
| www.psychoterapeuta-gdynia.pl |
 |
 |
 |
